صبح از خواب پا می شوم ، احساس می کنم سینه ام می سوزد، گلویم نیز به نظر متورم می رسد . احساس می کنم سرم سنگین است . بدنم نیز کوفته شده گویی در ماشین لباسشویی مرا چندین ساعت انداخته اند و بدنم کاملا درد می کند . فکری به ذهنم می رسد نکند کرونا گرفته ام ؟ افکار مختلف همین طور در ذهنم رژه می روند. اگر کرونا گرفته باشم باید در اطاقم تنها مدتی را بگذرانم . باید خود را قرنطینه کنم . از گوشه در غذا را برایم به اتاق می فرستند و من نگرانم نکند همسر وفرزندم نیز مبتلا بشوند؟ خود را در حال سرفه های خشک پی در پی می بینم . تب کرده ام . آدم آهنی ها یا مامورین بهداشت با لباس هایی سفید و عینک های مخصوص و ماسک ها دارند تمام زمین را ضد عفونی می کنند .ضربان قلبم بالا می رود . خود را مرده تصور می کنم . هیچ تشیع جنازه ای نیست مرا در پلاستیکی دفن کرده اند . مادرم را می بینم که سوگوارم است .همسرم زاری می کند .بدون من چه خواهد کرد؟
اینها نمونه هایی از داستان پردازی های ذهنی ماست .بدون آنکه متوجه و حاضر بر افکاری باشیم که از صبح تا شب ما را با خود به این سو و آن سو می برند . مسافرت های ذهنی قسمتی از زمانی است که ما بدون آگاهی آنرا بی دلیل صرف می کنیم و هیچ دستاوردی به جز صرف انرژی روانی و فیزیکی برایمان در پی ندارند . در این روزهای سخت و پر التهاب کنونی که درگیری جامعه ما با کرونا ویروس تجربه ای سخت و نگران کننده برای یکایک ما قلمداد می شود حضور در حوزه آگاهی و بخصوص قرار گرفتن در حالت شخصیتی بالغ یکی از مهمترین کارهایی است که باید انجام گیرد. پرهیز از مسافرت های ذهنی ، خیال پردازی های عبث و بیهوده ، تصویر سازی های غیر ارادی و مهلک که فقط انرژی از ما تلف می کند از جمله مواردی است که علاوه بر هوشیاری ها و اطلاعات درباره رعایت موارد بهداشتی می تواند کمک حال بسیار مهمی برای ما تلقی گردد. هرگاه افکار ناخودآگاه بر ما غالب شد فقط کافی است به آن حضور یابیم . همین به افکار خود حضور داشته باشیم آنها محو می شوند و ما به نقطه اکنون و اینجا یا حالت شخصیتی بالغ برمی گردیم .
کار سختی نیست و باید آن را تمرین کرد . خودم و شما را به تمرین برای حضور در لحظه اکنون و اینجا دعوت می کنم . به امید سلامتی و تندرستی تمامی هموطنان عزیز و مقاومت همگی برای عبور از این بحران جاری شاهین سلطانی مدرس تحلیل رفتار متقابل TA